Wnętrze pokoju. W lewej, górnej części zdjęcia, duże okno poprzecinane cieniutkimi paskami poziomych żaluzji. Za oknem bujna zieleń drzew i krzewów okalająca lśniący bielą plac. Przez okno do pomieszczenia wpada dzienne światło rozświetlając połać drewnianego stołu, który częściowo wychyla się z lewej dolnej części zdjęcia. Tuż przy krawędzi stołu - maszyna do szycia, za nią - nożyczki i ścinki materiałów. Przy stole na krzesłach siedzą dwie kobiety, obie w okularach. Ta z lewej strony zwrócona jest w naszym kierunku. Ma na sobie jasnozieloną przewiewną koszulkę w prążki, a na głowie nasunięte, przyciemniane okulary. Unosi w dłoniach czarną kamizelkę, przytrzymując ją od góry. Kamizelka swobodnie opada w dół. Kobieta uśmiecha się. Jej towarzyszka znajduje się na pierwszym planie, w centralnej części zdjęcia. Ma na sobie stonowaną, grafitową koszulkę. Obrócona do nas bokiem unosi zagiętą wpół tkaninę w zielono-żółte pasy. Przez ocienioną, wiotką powłokę materiału przesączają się pasma światła. Kobieta spogląda z uśmiechem na rozpostartą tkaninę.
Wnętrze pomieszczenia jest surowe. Przeważają tu biele i szarości. Do okna przylega płaski, lekko wysunięty do przodu biały słup – pilaster. Jedyną jego ozdobą – pozioma przepaska złożona z rzędu pstrokatych, płaskich kamyczków. Przy oknie związane sznurkiem rulony brystolu. Na parapecie magnetofon kasetowy i szklany pojemnik po kawie. Część pomieszczenia z prawej strony zdjęcia stopniowo zanurza się w półcieniach. Z tego przycienionego wnętrza wyłania się ciemna szafka, nad nią wisi półka. Gdzieniegdzie wiją się lub zwisają czarne przewody elektryczne.
Dzięki tej grze świateł zdjęcie jest bardzo plastyczne, malarskie, a postać kobiety na pierwszym planie – niemal jak z płócien renesansowych mistrzów pędzla.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz